Been there, Don Det!!
Door: Janneke
Blijf op de hoogte en volg janneke
15 November 2009 | Maleisië, Kuala Lumpur
Terug in Bangkok met nog drie weken op de teller, moest ik een keuze maken. Becky en Tanja wilden naar de eilanden in het zuiden van Thailand. Dat zag ik ook wel zitten maar ik had eigenlijk wel genoeg van de dronken feestjes en eetfestijnen zoals ik dat de laatste paar maanden met die meiden gewend ben.. Het leek me een beter plan om de rust op te zoeken.. Recupereren.. Zuid Laos.. Het eilandje Don Det in de Mekong rivier, waar ik in februari de meeste geweldige tijd heb gehad.
Na een tragisch afscheid van Becky en Tanja sprong ik in de trein, dertien uur naar Ubon Ratchatani, de grens over, drie uur in de bus, met een tuktuk naar de andere kant van het stadje Pakse knarren, nog eens vier uur in de bus en dan nog een half uur in een bootje.. en het is de moeite waard! Don Det! Hier kan ik dagenlang in m'n hangmat hangen met een boek en muziek. Geen herrie, geen tramalant, geen electriciteit.. De locals behandelen je niet anders dan anders omdat je wit bent, iedereen glimlacht continu en groet je goeiendag, "HELLOOO!" of "SABAIDIII!" (hoi op z'n Laos' ). Overal spelende kinderen, puppies, kittens, kuikens, baby aapjes, geitjes, biggetjes..
Het is er belachelijk goedkoop. Voor anderhalve euro heb je een hutje aan de rivier, of zeg maar gevaarlijk hangend boven de rivier, met uitzicht op de zonsondergang vanuit je hangmat. Wat heel erg belangrijk is, want zonsondergang is een hele happening.. Iedereen, ook de locals, laat rond half 6 alles uit z'n handen vallen en zoekt een plekje om lekker een uutje te zitten kijken naar de zon, en vooral naar de vele kleuren naderhand. Als de zon ongeveer een kwartiertje onder is, ontstaan er ineens gekleurde strepen in de lucht. Hele duidelijke, fel blauwe, gif groene of barbie roze strepen.. Waanzinnig toch?!
Uitslapen tot 11 uur, naar je hangmat kruipen, op je fietsje naar een waterval of een zandstrandje, dolfijnen kijken (de Irrawaddy rivierdolfijnen), vorige keer had ik pech maar dit keer wel een hoop dolfijnen gezien! Heerlijk eten, zwemmen, kayaken, vissen, weer terug in je hangmat en dan savonds, als na elf uur de generators afslaan en het hele eiland pikkedonker is, een kampvuurtje bouwen, muziekinstrumenten erbij, onder de sterrenhemel.. Perfect! Toen ik in februari op Don Det was, werd er elke avond massaal muziek gemaakt rond een enorm kampvuur en dat ging door tot volgende ochtend.. Dit keer was het minder druk op het eiland en heb ik wel m'n best moeten doen om een hoopje mensen bij elkaar te sprokkelen en een vuurtje aan te houden maar het is me gelukt en de locals hielpen maar al te graag!
Ik dacht dat ik met gemak twee weken op het eiland kon vertoeven maar rara politiepet, na een weekje begon ik me lichtelijk te vervelen.. Ik ontving non-stop berichtjes van Tanja en Becky dat Krabi zo fijn was en dat ze me zo misten.. Ik had echt geen trek in die tweedaagse reis naar het zuiden van Thailand en had er ook geen geld meer voor.. Tot ik een berichtje kreeg dat ze naar de Fullmoon Party op Koh Phangan zouden gaan.. Goh.. zou toch eigenlijk wel tof zijn als ik m'n reis afsluit zoals ik 'm begonnen ben.. Ik zou de meisjes kunnen verrassen, plotseling voor hun neus staan! En de rest van de week zou ik lekker op het strand kunnen liggen en spetteren in de oceaan, stukken frisser dan de bruine Mekongrivier..
Binnen een paar seconden na dat berichtje nam ik m'n besluit en begon m'n tas in te pakken, als een zotje sprinten naar de boot, net op tijd! Toen urenlang wachten op een bus aansluiting en nog langer gewacht op de volgende.. Kom savonds laat einnndelijk aan op het treinstation in Ubon Ratchatani, trein vol! Neee! Dan maar met de bus.. Dus mezelf weer in een tuk tuk gehijst, racen naar het busstation waar ik ook weer echt nèt op tijd aankwam en meteen in een bus moest springen. Op naar Bangkok. Nouuu, de meest vreselijke nacht ooit! Ze hadden de bus helemaal volgestouwd.. Twee rijen mensen in het smalle gangpadje gepropt!
En toen moest ik natuurlijk naar de wc.. heel nodig! Maar ik kon er niet uit! Het meisje naast me zou zich uit haar stoel moeten wringen, iedereen aan de kant moeten duwen, dan zou ik over de stoelen moeten kruipen en mezelf door die twee rijen mensen moeten manoeuvreren met m'n enorme achterwerk en m'n volle blaas, onmogelijk!!
Ik dacht, hey, dit is een nachtbus, het kan haast niet zo zijn dat deze mensen 13 uur lang hier zo hutjemutje moeten staan en hangen, ze moeten er vast over een uurtje allemaal ergens uit.. Niet dus.. Vijf uur lang heb ik het opgehouden, vijf uur lang!! Ik piste zowat in m'n broek! En ik was natuurlijk hartstikke moe, maar ik was bang dat ik in slaap zou doezelen en zou dromen dat ik eindelijk naar de wc kon en dan ook echt in m'n broek zou plassen, dus ik durfde niet in slaap te vallen!! Op het moment van bijna exploderen heb ik me er toch maar aan gewaagd.. Ik tik het meisje naast me aan en murmer "toilet" met een scheve glimlach.. ze kijkt me aan of ik niet goed bij m'n hoofd ben en slaakt een overdreven diepe zucht.. Ze probeert op te staan en er volgt meteen een hoop Thais geroezemoes en een zuchtgeluiden van de opgestapelde mensen in het gangpad.. Afkeurende blikken bekeken me van top tot teen en er werden gebaren gemaakt alsof ze wilde zeggen "Ohnee er moet een olifant langs!".. Ongeveer een half uur later had ik dan eindelijk de wc bereikt.. Een ienie mini piep kabine, geen licht, geen slot, geen papier en een stank van heb-ik-me-jou-daar.. Probeer dan maar in de pot te mikken, zonder iets aan te raken, half hangend, zonder licht, in een bus die schokkert en slingert en doet.. En alsof het allemaal nog niet klote genoeg was, kreeg ik de deur niet meer open!! Ik weet niet of de deur klemde of dat een geirriteerde Thaise meneer expres de deur geblokkeerd had voor de lol, maar het was niet lollig! Ongeveer een uur later plofte ik weer terug in m'n stoel en geloof het of niet, nog geen tien minuten later stopt de bus en alle staande passagiers stappen massaal uit.. Hahaha.. Ik wìst dat ze niet dertien uur lang zouden moeten staan!
Nou goed.. Ik kom de volgende ochtend aan in Bangkok en wil meteen een bus of trein naar het zuiden, want diezelfde avond was de Fullmoon Party al.. Bleek dat er overdag geen mogelijkheid is om die kant op te reizen.. Joh.. dat MEEN je toch niet!?
M'n hele surprise-plan viel in duigen en ik zat alweeeer in Bangkok.. Gelukkig was er die avond een groot festival in heel Azie, het einde van het regenseizoen wordt uitbundig gevierd met vuurwerk, muziek, alcohol en geschreeuw! De Godin van het water wordt geëerd door bloemenkransjes in de rivier te laten wegdrijven, hier drijven ook meteen al je zorgen mee weg.. Oh das mooi, doe mij ook maar zo'n bloemenkransje dan!
Super leuke avond gehad en de volgende avond vervolgde ik mijn reis naar het zuiden. Omdat ik het feest op Koh Phangan toch al gemist had, vond ik het onnodig om daar nog naartoe te gaan dus ik besloot de bus naar Koh Phi Phi te nemen, en vertelde Tanja en Becky dat ze me daar konden komen knuffelen.. Daar twijfelde ze geen seconde over, namen ook de boot naar Phi Phi en de volgende dag herenigde we weer alsof we elkaar jaren niet gezien hadden!
De week op Phi Phi eiland was ook super fijn.. Prachtige stranden, heerlijk water, af en toe een tropische regenbui, top! En uiteraard veel lol getrapt met m'n meissies! Dit keer was het afscheid minder tragisch, en ik stapte op de boot met een enorme smile op m'n gezicht.. Terug in Bangkok heb ik twee dagen lang lekker gefeest en gerelaxed en gewinkeld, m'n laatste geld uitgegeven aan onzin, massage, kapper, manicure, en een berg souvenirs. Afscheid genomen van alle mensen die ik het afgelopen jaar heb leren kennen daar in de acht keer (!!) dat ik terug ben gegaan naar Bangkok.. En nu ben ik in Kuala Lumpur. Gisteravond ingecheckt in m'n favoriete guesthouse, Reggae Guesthouse, waar ik toevallig ook weer een oude bekende tegenkwam.. Blijft leuk!
Nu is het tijd om me voor te bereiden op m'n laatste vlucht.. De vlucht naar HUIS! Meer dan elf maanden, 343 dagen, tien landen, 7000 euro, 15 paar slippers, honderden muggenbeten, zes bikini's, 103 uren in het vliegtuig, 25 keer opstijgen en landen, ontelbaar kilometers in de bus en trein, een hoop slapeloze nachten, zeven huwelijksaanzoeken, talloze lachkicks en een volgestempeld paspoort later, zal de verloren dochter wederkeren!
Ik heb zin in zuurkoolstamp, kroketten en kaas!! Knuffelen met m'n ouders, lachen met Bart en Noortje, koffie drinken met m'n opa's en oma's, uren bijkleppen met vriendinnen, filmpje kijken op de bank met een flesje wijn, autorijden, koken, alles!
Langer haar, een tintje bruiner, drie tattoo's en een aantal kilo's extra maar nog steeds onmiskenbaar dezelfde Janneke.. Alleen een gigantische berg ervaringen rijker..
Ik ben altijd al van de slogans geweest, heb altijd dingen geroepen als: "Als er nooit iets zou veranderen, zouden er geen vlinders zijn" en "Wat anderen van mij vinden, zijn mijn zaken niet" en "Alles is mooier of lelijker, dikker of dunner, groter of kleiner in vergelijking met waar het door wordt omringd, stop met vergelijken en zie hoe mooi alles eigenlijk is" ..Zulke dingen heb ik altijd wel verkondigd, lekker wijs, maar nu geloof ik er ook pas echt in.. Ik heb ontzettend veel geleerd het afgelopen jaar. Ik heb mensen ontmoet uit alle hoeken van de wereld. Ik heb dingen gezien die m'n eigen ogen niet konden geloven. En ik zou er zo nog een jaar achteraan willen plakken! Been there, done that!
Vrienden zeggen: "Achteraf is de tijd voorbij gevlógen hè?" Maar het voelt als een eeeeuwigheid geleden dat ik afscheid nam op Dusseldorf Airport. Het voelt alsof ik jaren onderweg ben geweest! Ik kom weer lekker naar huis.. Ik zeg: "Achteraf is het mooi wonen" ;)
Tot gauw!!!!
"Knowing yourself is the beginning of all wisdom" .Aristotle.
Na een tragisch afscheid van Becky en Tanja sprong ik in de trein, dertien uur naar Ubon Ratchatani, de grens over, drie uur in de bus, met een tuktuk naar de andere kant van het stadje Pakse knarren, nog eens vier uur in de bus en dan nog een half uur in een bootje.. en het is de moeite waard! Don Det! Hier kan ik dagenlang in m'n hangmat hangen met een boek en muziek. Geen herrie, geen tramalant, geen electriciteit.. De locals behandelen je niet anders dan anders omdat je wit bent, iedereen glimlacht continu en groet je goeiendag, "HELLOOO!" of "SABAIDIII!" (hoi op z'n Laos' ). Overal spelende kinderen, puppies, kittens, kuikens, baby aapjes, geitjes, biggetjes..
Het is er belachelijk goedkoop. Voor anderhalve euro heb je een hutje aan de rivier, of zeg maar gevaarlijk hangend boven de rivier, met uitzicht op de zonsondergang vanuit je hangmat. Wat heel erg belangrijk is, want zonsondergang is een hele happening.. Iedereen, ook de locals, laat rond half 6 alles uit z'n handen vallen en zoekt een plekje om lekker een uutje te zitten kijken naar de zon, en vooral naar de vele kleuren naderhand. Als de zon ongeveer een kwartiertje onder is, ontstaan er ineens gekleurde strepen in de lucht. Hele duidelijke, fel blauwe, gif groene of barbie roze strepen.. Waanzinnig toch?!
Uitslapen tot 11 uur, naar je hangmat kruipen, op je fietsje naar een waterval of een zandstrandje, dolfijnen kijken (de Irrawaddy rivierdolfijnen), vorige keer had ik pech maar dit keer wel een hoop dolfijnen gezien! Heerlijk eten, zwemmen, kayaken, vissen, weer terug in je hangmat en dan savonds, als na elf uur de generators afslaan en het hele eiland pikkedonker is, een kampvuurtje bouwen, muziekinstrumenten erbij, onder de sterrenhemel.. Perfect! Toen ik in februari op Don Det was, werd er elke avond massaal muziek gemaakt rond een enorm kampvuur en dat ging door tot volgende ochtend.. Dit keer was het minder druk op het eiland en heb ik wel m'n best moeten doen om een hoopje mensen bij elkaar te sprokkelen en een vuurtje aan te houden maar het is me gelukt en de locals hielpen maar al te graag!
Ik dacht dat ik met gemak twee weken op het eiland kon vertoeven maar rara politiepet, na een weekje begon ik me lichtelijk te vervelen.. Ik ontving non-stop berichtjes van Tanja en Becky dat Krabi zo fijn was en dat ze me zo misten.. Ik had echt geen trek in die tweedaagse reis naar het zuiden van Thailand en had er ook geen geld meer voor.. Tot ik een berichtje kreeg dat ze naar de Fullmoon Party op Koh Phangan zouden gaan.. Goh.. zou toch eigenlijk wel tof zijn als ik m'n reis afsluit zoals ik 'm begonnen ben.. Ik zou de meisjes kunnen verrassen, plotseling voor hun neus staan! En de rest van de week zou ik lekker op het strand kunnen liggen en spetteren in de oceaan, stukken frisser dan de bruine Mekongrivier..
Binnen een paar seconden na dat berichtje nam ik m'n besluit en begon m'n tas in te pakken, als een zotje sprinten naar de boot, net op tijd! Toen urenlang wachten op een bus aansluiting en nog langer gewacht op de volgende.. Kom savonds laat einnndelijk aan op het treinstation in Ubon Ratchatani, trein vol! Neee! Dan maar met de bus.. Dus mezelf weer in een tuk tuk gehijst, racen naar het busstation waar ik ook weer echt nèt op tijd aankwam en meteen in een bus moest springen. Op naar Bangkok. Nouuu, de meest vreselijke nacht ooit! Ze hadden de bus helemaal volgestouwd.. Twee rijen mensen in het smalle gangpadje gepropt!
En toen moest ik natuurlijk naar de wc.. heel nodig! Maar ik kon er niet uit! Het meisje naast me zou zich uit haar stoel moeten wringen, iedereen aan de kant moeten duwen, dan zou ik over de stoelen moeten kruipen en mezelf door die twee rijen mensen moeten manoeuvreren met m'n enorme achterwerk en m'n volle blaas, onmogelijk!!
Ik dacht, hey, dit is een nachtbus, het kan haast niet zo zijn dat deze mensen 13 uur lang hier zo hutjemutje moeten staan en hangen, ze moeten er vast over een uurtje allemaal ergens uit.. Niet dus.. Vijf uur lang heb ik het opgehouden, vijf uur lang!! Ik piste zowat in m'n broek! En ik was natuurlijk hartstikke moe, maar ik was bang dat ik in slaap zou doezelen en zou dromen dat ik eindelijk naar de wc kon en dan ook echt in m'n broek zou plassen, dus ik durfde niet in slaap te vallen!! Op het moment van bijna exploderen heb ik me er toch maar aan gewaagd.. Ik tik het meisje naast me aan en murmer "toilet" met een scheve glimlach.. ze kijkt me aan of ik niet goed bij m'n hoofd ben en slaakt een overdreven diepe zucht.. Ze probeert op te staan en er volgt meteen een hoop Thais geroezemoes en een zuchtgeluiden van de opgestapelde mensen in het gangpad.. Afkeurende blikken bekeken me van top tot teen en er werden gebaren gemaakt alsof ze wilde zeggen "Ohnee er moet een olifant langs!".. Ongeveer een half uur later had ik dan eindelijk de wc bereikt.. Een ienie mini piep kabine, geen licht, geen slot, geen papier en een stank van heb-ik-me-jou-daar.. Probeer dan maar in de pot te mikken, zonder iets aan te raken, half hangend, zonder licht, in een bus die schokkert en slingert en doet.. En alsof het allemaal nog niet klote genoeg was, kreeg ik de deur niet meer open!! Ik weet niet of de deur klemde of dat een geirriteerde Thaise meneer expres de deur geblokkeerd had voor de lol, maar het was niet lollig! Ongeveer een uur later plofte ik weer terug in m'n stoel en geloof het of niet, nog geen tien minuten later stopt de bus en alle staande passagiers stappen massaal uit.. Hahaha.. Ik wìst dat ze niet dertien uur lang zouden moeten staan!
Nou goed.. Ik kom de volgende ochtend aan in Bangkok en wil meteen een bus of trein naar het zuiden, want diezelfde avond was de Fullmoon Party al.. Bleek dat er overdag geen mogelijkheid is om die kant op te reizen.. Joh.. dat MEEN je toch niet!?
M'n hele surprise-plan viel in duigen en ik zat alweeeer in Bangkok.. Gelukkig was er die avond een groot festival in heel Azie, het einde van het regenseizoen wordt uitbundig gevierd met vuurwerk, muziek, alcohol en geschreeuw! De Godin van het water wordt geëerd door bloemenkransjes in de rivier te laten wegdrijven, hier drijven ook meteen al je zorgen mee weg.. Oh das mooi, doe mij ook maar zo'n bloemenkransje dan!
Super leuke avond gehad en de volgende avond vervolgde ik mijn reis naar het zuiden. Omdat ik het feest op Koh Phangan toch al gemist had, vond ik het onnodig om daar nog naartoe te gaan dus ik besloot de bus naar Koh Phi Phi te nemen, en vertelde Tanja en Becky dat ze me daar konden komen knuffelen.. Daar twijfelde ze geen seconde over, namen ook de boot naar Phi Phi en de volgende dag herenigde we weer alsof we elkaar jaren niet gezien hadden!
De week op Phi Phi eiland was ook super fijn.. Prachtige stranden, heerlijk water, af en toe een tropische regenbui, top! En uiteraard veel lol getrapt met m'n meissies! Dit keer was het afscheid minder tragisch, en ik stapte op de boot met een enorme smile op m'n gezicht.. Terug in Bangkok heb ik twee dagen lang lekker gefeest en gerelaxed en gewinkeld, m'n laatste geld uitgegeven aan onzin, massage, kapper, manicure, en een berg souvenirs. Afscheid genomen van alle mensen die ik het afgelopen jaar heb leren kennen daar in de acht keer (!!) dat ik terug ben gegaan naar Bangkok.. En nu ben ik in Kuala Lumpur. Gisteravond ingecheckt in m'n favoriete guesthouse, Reggae Guesthouse, waar ik toevallig ook weer een oude bekende tegenkwam.. Blijft leuk!
Nu is het tijd om me voor te bereiden op m'n laatste vlucht.. De vlucht naar HUIS! Meer dan elf maanden, 343 dagen, tien landen, 7000 euro, 15 paar slippers, honderden muggenbeten, zes bikini's, 103 uren in het vliegtuig, 25 keer opstijgen en landen, ontelbaar kilometers in de bus en trein, een hoop slapeloze nachten, zeven huwelijksaanzoeken, talloze lachkicks en een volgestempeld paspoort later, zal de verloren dochter wederkeren!
Ik heb zin in zuurkoolstamp, kroketten en kaas!! Knuffelen met m'n ouders, lachen met Bart en Noortje, koffie drinken met m'n opa's en oma's, uren bijkleppen met vriendinnen, filmpje kijken op de bank met een flesje wijn, autorijden, koken, alles!
Langer haar, een tintje bruiner, drie tattoo's en een aantal kilo's extra maar nog steeds onmiskenbaar dezelfde Janneke.. Alleen een gigantische berg ervaringen rijker..
Ik ben altijd al van de slogans geweest, heb altijd dingen geroepen als: "Als er nooit iets zou veranderen, zouden er geen vlinders zijn" en "Wat anderen van mij vinden, zijn mijn zaken niet" en "Alles is mooier of lelijker, dikker of dunner, groter of kleiner in vergelijking met waar het door wordt omringd, stop met vergelijken en zie hoe mooi alles eigenlijk is" ..Zulke dingen heb ik altijd wel verkondigd, lekker wijs, maar nu geloof ik er ook pas echt in.. Ik heb ontzettend veel geleerd het afgelopen jaar. Ik heb mensen ontmoet uit alle hoeken van de wereld. Ik heb dingen gezien die m'n eigen ogen niet konden geloven. En ik zou er zo nog een jaar achteraan willen plakken! Been there, done that!
Vrienden zeggen: "Achteraf is de tijd voorbij gevlógen hè?" Maar het voelt als een eeeeuwigheid geleden dat ik afscheid nam op Dusseldorf Airport. Het voelt alsof ik jaren onderweg ben geweest! Ik kom weer lekker naar huis.. Ik zeg: "Achteraf is het mooi wonen" ;)
Tot gauw!!!!
"Knowing yourself is the beginning of all wisdom" .Aristotle.
-
15 November 2009 - 09:08
Mama:
Wat een mooie woorden ter afsluiting.
Wij verheugen ons op je thuiskomst!!!!! -
15 November 2009 - 10:16
Thijs Aarts:
got the t shirt -
15 November 2009 - 12:31
Lindsay:
Nou dan is het nu ook mn laatste berichtje :) Prachtige afsluitende woorden dushi, ik kan niet wachten om je te zien. En euhhh... voor die extra kilo's hoef je geen wereldreis te maken, haha, die zitten er bij mij ook aan.
dikke kus -
15 November 2009 - 13:48
Oma V Opstal. :
Welkom in Gilze We zijn blij je weer te zien.Dus tot Dinsdag.Groetjes. van Opa en Oma v Opstal. -
15 November 2009 - 15:39
Yvonne:
Terug over twee dagen, niet te geloven. Je verslagen lezende kreeg je zo'n beetje het gevoel dat dit altijd zo door zou blijven gaan;-)
Zou leuk zijn je weer es te zien t.z.t...;-)
-
15 November 2009 - 17:08
Janneke Q:
Hee Janneke,
Volgens mij heb ik nog niets geplaatst hier, maar wel al je verhalen gelezen en wat heb ik genoten! Lekker meegenieten van al jou momenten, bedankt en ben benieuwd hoe je het thuis weer gaat vinden.
Liefs,
Janneke Quirijnen
-
15 November 2009 - 18:34
Jac En Lianne:
hee meissie,
we komen net uit den haag dus dan snap je ons welkom hé?
We hopen binnenkort weer eens snel bij jou en je ouders wraps te kunnen eten. Zullen dan smullen van je verhalen.
Alvast voor straks, welkom thuis!!! Geniet van elkaar en alle emoties. We zien je gauw.
Lieve groetjes,
Jac en Lianne -
15 November 2009 - 18:42
Marielle:
ik kom je snel opzoeken in tillywood! lekker knuffelen en k wil al je verhalen horen!!!! dikkekus marielle -
17 November 2009 - 11:59
Angelique V/d Eshoff:
Hé Janneke, dat zit er dan weer op. Ik hoop dat je net zoveel van thuiskomst geniet als van je reizen! Wij hebben met het hele kantoor elke maand opnieuw genoten van je verhalen! Die zou je naar de drukker moeten sturen!
-
17 November 2009 - 15:42
Frank:
JAAAHOEEEEEEE!!!!!!!
SAAAAABAAADIIIKOUDISHETHIERHÈ.
Tot zaterdag mup. Retourtje eindhoven zat er ff niet in vandaag.
Heeeeele dikke welkomskus. -
17 November 2009 - 20:54
Lieke:
Neeeheee dit is toch niet echt het laatste reisverhaal he :P?!
Hoe bevalt Nederlandse bodem, koud zeker!!
Geniet lekker lang van het thuiskomen, al je vrienden en familie!!
Veel geleerd veel gedaan en vooral veel genoten..wat wil je nog meer?!
Hoop je binnenkort (of iets minder binnenkort) weer eens te zien :)
Kus, Lieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
