Bob
Door: Janneke
Blijf op de hoogte en volg janneke
04 Augustus 2009 | Verenigde Staten, Las Vegas
Na m'n laatste verhaal stonden we op het punt te vertrekken naar de Verenigde Staten maar gelukkig heb ik ze kunnen overhalen om nog wat langer in Canada te blijven want ik wilde graag nog naar Salt Spring, een klein 'hippie-eilandje' waar ik veel over gehoord had.
Salt Spring was het waard. We vonden een mooi plekje voor onze tent en gingen liftend het eiland rond. De sfeer is er super relaxed en de mensen zo vriendelijk en gezellig, ik voelde me er helemaal thuis! De derde dag begon het te regenen dus als een stel maloten de tent ingepakt en nog net de boot gehaald om de grens over te steken naar de U.S.A! De lift naar Seattle was zo geregeld, de hele bups in een mini auto gestouwd en een paar uur later zitten we op de bank bij onze couchsurfer voor de komende nacht, Chris. Hij liet ons de leukste plekjes van Seattle zien, echt een hele toffe stad maar te groot om in twee dagen alles te zien..
De hele trip hebben we al ongelooflijk veel geluk met alles. Als we te laat zijn voor de bus of boot, heeft ie toevallig vertraging. Liften gaat ons geweldig af en iedereen die we tegenkomen heeft goed nieuws of brengt ons naar plekken waar we anders nooit verzeild geraakt waren. Zo ook Chris. Hij had toevallig twee weken vakantie en kent iemand met een vakantiehuisje in de bergen in het hippe 'snowboard-dorpje' Government Camp vlakbij Portland. Hij nodigde ons uit om mee te gaan en een dag later staan we met onze slippers in de sneeuw! Het dorpje ligt onderaan een besneeuwde berg.. Het huisje bleek compleet met jacuzzi, open haard, luxe badkamers en electrische dekens!
Tijdens het reizen zit zelf koken er vaak niet in dus we waren nog geen drie minuten binnen of we stonden al massaal aardappels te schillen, cake te bakken en pasta deeg te rollen.. Lekker :D
Thijs had afgesproken met een meisje dat hij tijdens zijn vorige trip ontmoette, Stephanie, dus die ging een paar dagen naar McMinnville en Tanja, Becky en ik bleven fijn genieten van alle luxe. Ondertussen zijn we op zoek gegaan naar een busje om mee langs te westkust te trippen. De tweede auto die we gingen bekijken was de gelukkige winnaar. Een vreselijk lelijk, geroest en gedeukt ding.. Ik was verkocht!
Zo'n echte A-team bus van B.A. Baracas weet je wel, maar dan lelijk. Op drie relaxte ronddraai-stoelen na, was de bus helemaal leeg, geen bekleding of niks. Dus mijn creatieve brein draaide meteen overtoeren.. Een bed erin bouwen! Jaa! Gekke kleuren spuiten! Bloemetjes gordijnen! Glow-in-the-dark tegen het plafond! Jaaaa! Over z'n naam waren we het meteen unaniem eens: Bob.. Bob Rust (van Bob Ross, maar dan geroest).
We nemen afscheid van Chris, laden Bob vol en tuffen naar McMinnville om Thijs op halen.. De familie van Stephanie woont in een knus boerderij achtig huis, lekker achteraf in 'McMiddle-of-nowhere'. Ze waren zo vriendelijk en gastvrij, ze hielpen ons mee Bob opknappen, boden eten en een slaapplek aan, en humor in overvloed.. Geweldige familie.
De volgende dag bouwen we een bed achterin, een vierde stoel, opbergkisten, een "keuken" (lees: plastic bestek en wat muesli, gauw tevreden) en uiteraard gordijntjes! Het likje verf komt later anders zouden we hartstikke high worden tijdens het rijden, aangezien het handige knopje voor electrische ramen niet werkt..
Die avond vervolgen we onze trip langs de westkust naar het zuiden. De highway 101 is direct langs de kust met alle picture-perfect plaatjes van dien. Amerika is zoveel mooier dan ik me had kunnen voorstellen.
Met iets teveel haast dan nodig scheurden we naar San Francisco. Natuurlijk stopten we zovaak we wilden voor mooie kiekjes en plaspauzes.. Wel even wat anders dan in Azie waar je urenlang kunt wachten op een oncomfortabele bus die mogelijk niet eens naar de juiste bestemming rijdt, en onderweg of helemaal nooit stopt of juist een paar uur zonder reden stil blijft staan..
De eerste nacht stopten we in Bandon waar verder niet zoveel te beleven viel maar we vonden 't maar wat spannend om voor het eerst in Bob, ons rijdende appartement, te slapen. De volgende nacht sliepen we in The Redwoods, een indrukwekkend natuurgebied met immens hoge bomen.
Als we eindelijk in San Francisco aankomen ben ik meteen onder de indruk. Tot nu toe m'n meest favoriete stad hier.. Niet te groot, gezellige binnenstad, mooie omgeving, aan zee, veel cultuur en super schoon.. Het ligt op een berg en de straten gaan zo stijl omhoog en omlaag dat ze trappen hebben gemaakt op de stoep! Om de Alcatraz gevangenis te zien moesten we op een wachtlijst van een week dus dat ging helaas niet door.. Boven op een berg met uitzicht over zee hebben we Bob van binnen allerlei frisse kleuren gespoten, kei gezellig.
Bij een couchsurfer geslapen die niet helemaal spoorde maarja, we hadden toch echt een douch nodig, want zo zit je vier dagen te pruttelen in een jacuzzi met een bak chocolade ijs en champagne, en zo zit je vier dagen in de auto te stinken en ben je genoodzaakt fastfood troep naar binnen te proppen bij gebrek aan iets fatsoenlijks..
We besloten in een ruk door de crossen naar Santa Barbara, zo'n 300 miles (500 km!) vanaf San Francisco en toen gebeurde het... Een paar dagen ervoor schrokken we ons te pletter toen Tanja in het pikkedonker op een slingerweg langs een afgrond plots een hert moest ontwijken (met succes).
En nu zat ik achter het stuur, relaxed reggae te luisteren, zo'n 20 miles voor Santa Barbara, Becky en Thijs in diepe slaap.. BOEMMMM!!! Ik de vluchtstrook opgezoefd op drie wielen, we stappen uit, de complete rechter voorband was ontploft! ONTPLOFT! Het hele wiel aan gort! Nog helemaal in shock begint Thijs ineens te roepen: "BRAND BRAND!".. Tien meter achter ons woekt me een vuur van heb-ik-me-jou-daar.. Het ijzeren wiel heeft een stuk over de weg geschuurd dus waarschijnlijk vonken veroorzaakt, of de hete rubber of wat dan ook is de bosjes ingevlogen en zo hebben we daar even een brandje gesticht en het stond goed te fikken! Meteen stopte zes auto's en de brandweer werd gebeld. Ondertussen stonden wij een beetje zand en druppels water te gooien.. Hectiek! Drama!
Een uurtje later was alles geblust en gesust maar uiteraard hadden we het reservewiel de dag ervoor gebruikt omdat er eentje plots plat stond, zul je altijd zien.. En het wachten op de wegenwacht duurde en duurde.. Maar gelukkig was iedereen ongedeerd en kwamen we maar vier uur later dan gepland aan in Santa Barbara..
We vonden het daar niet zo boeiend dus de dag erna gelijk door naar Los Angeles.. Dat is dus precies zoals in de films! Veel te grote stad naar mijn zin maar wel tof om op Malibu Beach te liggen, door Beverly Hills te rijden en over de Walk of Fame te flaneren in Hollywood.. En we hebben de berg beklommen waar het Hollywood sign op staat met uitzicht op de overweldigende skyline van LA..
De Couchsurfer waar we sliepen kende zogenaamd alle grote sterren en kon niets anders dan daarover emmeren, vreselijk irritant! Volgens mij kwatste hij maar wat uit z'n nek..
Toen was het dan eindelijk Disneyland-dag! Een uurtje rijden van LA en je zit met je snufferd tussen de Micky Mouse en Donald Duck figuren.. Een heerlijke dag vol achtbanen, sprookjes en pluche beesten! Onvergetelijk!
Vanuit daar was het nog maar een uurtje of twee naar San Diego waar we lekker vijf dagen op het strand hebben geluierd. We besloten midden in de nacht spontaan dat we Bob nog moesten verven en hebben 'm blind echt de meest belachelijke kleuren gegeven, met druipers en vergeten plekken van dien, echt grappig.. Helaas besloot Bob de volgende ochtend dat het welletjes was geweest en startte niet meer! Oh bagger, vloek, stamp!!
Een voorbijganger zei dat we eens flink tegen de starter moesten rammen en jahoor! Klaar voor de rit naar Las Vegas.. Hoezee!
Las Vegas ligt dus echt midden in de woestijn.. Urenlang rij je door het niets, beetje zand, bergen en plots verschijnt vanuit het niets deze gigantische lichtstad! We zijn net ons vreugdedansje aan het doen bij het zien van het bord 'Welcome to Las Vegas' als Bob ineens uitvalt.. Wat? Hert? Klapband? Wat nu weer?! Het is, geloof het of niet, 50 graden in Vegas dus Bob raakte oververhit en hield het voor gezien.. Snap ik, maar ik reed op de vierde baan van rechts en moest me dus naar de vluchtstrook zien te manuvreren en m'n stuur deed moeilijk..
Daar staan we dan, op de vluchtstrook, 20 meter van de afslag Las Vegas, sjonge jonge.. We geven Bob wat water en een half uur later kunnen gelukkig weer verder..
We zoeken een parkeerplaats, trekken onze feestjurken aan en worden overrompeld door alle lichtjes, drukte, herrie, billboards en tierelantijnen.. Het is een kilometerslange straat vol casino's, hotels en theaters. Alle highlights van grote steden zijn nagemaakt, de eiffeltoren, vrijheidsbeeld, piramides, dat gaat toch echt nergens over! Het ziet er allemaal indrukwekkend uit enzo maar de hele stad en alles eromheen is nep.. namaak.. onzin.. Desalniettemin (Ik heb trouwens besloten dat dat een Brabants woord is) vermaken we ons prima hier in Vegas! But what happens in Vegas stays in Vegas..
Midden in de nacht als we allemaal fijn liggen te slapen wordt er op de auto gebonkt door een meneer met een zaklamp en moet ik, met soep in mn ogen en alcohol nog in m'n bloed, de auto verplaatsen omdat je hier niet mag slapen in je auto.. En dat dus ongeveer elke nacht.. Zucht.. Slapen is al niet echt prettig zo met z'n vieren en 50 graden buiten dus we zijn 't een beetje beu en proberen Bob nu te verkopen.
De dag voordat Thijs naar Mexico vloog wilden we de Grand Canyon nog zien. Mooi niet dus.. Na twee uur rijden stonden we alweer aan de kant van de weg, midden in de woestijn met wat bleek een gesmolten kabel van 't een of 't ander, zo heet is het hier dus echt! Dus nadat Thijs 'm had gefixt met een tie-ripje (hulde!) zijn we maar gauw omgedraaid voordat Bob het helemaal voor gezien houdt..
Thijs is intussen al in Mexico en wij wachten nog op iemand die bereid is te betalen voor onze Bob.. Daarna vliegen we lekker naar Cuba! Dat wordt pas echt leuk, haha! :D
Liefs!
Salt Spring was het waard. We vonden een mooi plekje voor onze tent en gingen liftend het eiland rond. De sfeer is er super relaxed en de mensen zo vriendelijk en gezellig, ik voelde me er helemaal thuis! De derde dag begon het te regenen dus als een stel maloten de tent ingepakt en nog net de boot gehaald om de grens over te steken naar de U.S.A! De lift naar Seattle was zo geregeld, de hele bups in een mini auto gestouwd en een paar uur later zitten we op de bank bij onze couchsurfer voor de komende nacht, Chris. Hij liet ons de leukste plekjes van Seattle zien, echt een hele toffe stad maar te groot om in twee dagen alles te zien..
De hele trip hebben we al ongelooflijk veel geluk met alles. Als we te laat zijn voor de bus of boot, heeft ie toevallig vertraging. Liften gaat ons geweldig af en iedereen die we tegenkomen heeft goed nieuws of brengt ons naar plekken waar we anders nooit verzeild geraakt waren. Zo ook Chris. Hij had toevallig twee weken vakantie en kent iemand met een vakantiehuisje in de bergen in het hippe 'snowboard-dorpje' Government Camp vlakbij Portland. Hij nodigde ons uit om mee te gaan en een dag later staan we met onze slippers in de sneeuw! Het dorpje ligt onderaan een besneeuwde berg.. Het huisje bleek compleet met jacuzzi, open haard, luxe badkamers en electrische dekens!
Tijdens het reizen zit zelf koken er vaak niet in dus we waren nog geen drie minuten binnen of we stonden al massaal aardappels te schillen, cake te bakken en pasta deeg te rollen.. Lekker :D
Thijs had afgesproken met een meisje dat hij tijdens zijn vorige trip ontmoette, Stephanie, dus die ging een paar dagen naar McMinnville en Tanja, Becky en ik bleven fijn genieten van alle luxe. Ondertussen zijn we op zoek gegaan naar een busje om mee langs te westkust te trippen. De tweede auto die we gingen bekijken was de gelukkige winnaar. Een vreselijk lelijk, geroest en gedeukt ding.. Ik was verkocht!
Zo'n echte A-team bus van B.A. Baracas weet je wel, maar dan lelijk. Op drie relaxte ronddraai-stoelen na, was de bus helemaal leeg, geen bekleding of niks. Dus mijn creatieve brein draaide meteen overtoeren.. Een bed erin bouwen! Jaa! Gekke kleuren spuiten! Bloemetjes gordijnen! Glow-in-the-dark tegen het plafond! Jaaaa! Over z'n naam waren we het meteen unaniem eens: Bob.. Bob Rust (van Bob Ross, maar dan geroest).
We nemen afscheid van Chris, laden Bob vol en tuffen naar McMinnville om Thijs op halen.. De familie van Stephanie woont in een knus boerderij achtig huis, lekker achteraf in 'McMiddle-of-nowhere'. Ze waren zo vriendelijk en gastvrij, ze hielpen ons mee Bob opknappen, boden eten en een slaapplek aan, en humor in overvloed.. Geweldige familie.
De volgende dag bouwen we een bed achterin, een vierde stoel, opbergkisten, een "keuken" (lees: plastic bestek en wat muesli, gauw tevreden) en uiteraard gordijntjes! Het likje verf komt later anders zouden we hartstikke high worden tijdens het rijden, aangezien het handige knopje voor electrische ramen niet werkt..
Die avond vervolgen we onze trip langs de westkust naar het zuiden. De highway 101 is direct langs de kust met alle picture-perfect plaatjes van dien. Amerika is zoveel mooier dan ik me had kunnen voorstellen.
Met iets teveel haast dan nodig scheurden we naar San Francisco. Natuurlijk stopten we zovaak we wilden voor mooie kiekjes en plaspauzes.. Wel even wat anders dan in Azie waar je urenlang kunt wachten op een oncomfortabele bus die mogelijk niet eens naar de juiste bestemming rijdt, en onderweg of helemaal nooit stopt of juist een paar uur zonder reden stil blijft staan..
De eerste nacht stopten we in Bandon waar verder niet zoveel te beleven viel maar we vonden 't maar wat spannend om voor het eerst in Bob, ons rijdende appartement, te slapen. De volgende nacht sliepen we in The Redwoods, een indrukwekkend natuurgebied met immens hoge bomen.
Als we eindelijk in San Francisco aankomen ben ik meteen onder de indruk. Tot nu toe m'n meest favoriete stad hier.. Niet te groot, gezellige binnenstad, mooie omgeving, aan zee, veel cultuur en super schoon.. Het ligt op een berg en de straten gaan zo stijl omhoog en omlaag dat ze trappen hebben gemaakt op de stoep! Om de Alcatraz gevangenis te zien moesten we op een wachtlijst van een week dus dat ging helaas niet door.. Boven op een berg met uitzicht over zee hebben we Bob van binnen allerlei frisse kleuren gespoten, kei gezellig.
Bij een couchsurfer geslapen die niet helemaal spoorde maarja, we hadden toch echt een douch nodig, want zo zit je vier dagen te pruttelen in een jacuzzi met een bak chocolade ijs en champagne, en zo zit je vier dagen in de auto te stinken en ben je genoodzaakt fastfood troep naar binnen te proppen bij gebrek aan iets fatsoenlijks..
We besloten in een ruk door de crossen naar Santa Barbara, zo'n 300 miles (500 km!) vanaf San Francisco en toen gebeurde het... Een paar dagen ervoor schrokken we ons te pletter toen Tanja in het pikkedonker op een slingerweg langs een afgrond plots een hert moest ontwijken (met succes).
En nu zat ik achter het stuur, relaxed reggae te luisteren, zo'n 20 miles voor Santa Barbara, Becky en Thijs in diepe slaap.. BOEMMMM!!! Ik de vluchtstrook opgezoefd op drie wielen, we stappen uit, de complete rechter voorband was ontploft! ONTPLOFT! Het hele wiel aan gort! Nog helemaal in shock begint Thijs ineens te roepen: "BRAND BRAND!".. Tien meter achter ons woekt me een vuur van heb-ik-me-jou-daar.. Het ijzeren wiel heeft een stuk over de weg geschuurd dus waarschijnlijk vonken veroorzaakt, of de hete rubber of wat dan ook is de bosjes ingevlogen en zo hebben we daar even een brandje gesticht en het stond goed te fikken! Meteen stopte zes auto's en de brandweer werd gebeld. Ondertussen stonden wij een beetje zand en druppels water te gooien.. Hectiek! Drama!
Een uurtje later was alles geblust en gesust maar uiteraard hadden we het reservewiel de dag ervoor gebruikt omdat er eentje plots plat stond, zul je altijd zien.. En het wachten op de wegenwacht duurde en duurde.. Maar gelukkig was iedereen ongedeerd en kwamen we maar vier uur later dan gepland aan in Santa Barbara..
We vonden het daar niet zo boeiend dus de dag erna gelijk door naar Los Angeles.. Dat is dus precies zoals in de films! Veel te grote stad naar mijn zin maar wel tof om op Malibu Beach te liggen, door Beverly Hills te rijden en over de Walk of Fame te flaneren in Hollywood.. En we hebben de berg beklommen waar het Hollywood sign op staat met uitzicht op de overweldigende skyline van LA..
De Couchsurfer waar we sliepen kende zogenaamd alle grote sterren en kon niets anders dan daarover emmeren, vreselijk irritant! Volgens mij kwatste hij maar wat uit z'n nek..
Toen was het dan eindelijk Disneyland-dag! Een uurtje rijden van LA en je zit met je snufferd tussen de Micky Mouse en Donald Duck figuren.. Een heerlijke dag vol achtbanen, sprookjes en pluche beesten! Onvergetelijk!
Vanuit daar was het nog maar een uurtje of twee naar San Diego waar we lekker vijf dagen op het strand hebben geluierd. We besloten midden in de nacht spontaan dat we Bob nog moesten verven en hebben 'm blind echt de meest belachelijke kleuren gegeven, met druipers en vergeten plekken van dien, echt grappig.. Helaas besloot Bob de volgende ochtend dat het welletjes was geweest en startte niet meer! Oh bagger, vloek, stamp!!
Een voorbijganger zei dat we eens flink tegen de starter moesten rammen en jahoor! Klaar voor de rit naar Las Vegas.. Hoezee!
Las Vegas ligt dus echt midden in de woestijn.. Urenlang rij je door het niets, beetje zand, bergen en plots verschijnt vanuit het niets deze gigantische lichtstad! We zijn net ons vreugdedansje aan het doen bij het zien van het bord 'Welcome to Las Vegas' als Bob ineens uitvalt.. Wat? Hert? Klapband? Wat nu weer?! Het is, geloof het of niet, 50 graden in Vegas dus Bob raakte oververhit en hield het voor gezien.. Snap ik, maar ik reed op de vierde baan van rechts en moest me dus naar de vluchtstrook zien te manuvreren en m'n stuur deed moeilijk..
Daar staan we dan, op de vluchtstrook, 20 meter van de afslag Las Vegas, sjonge jonge.. We geven Bob wat water en een half uur later kunnen gelukkig weer verder..
We zoeken een parkeerplaats, trekken onze feestjurken aan en worden overrompeld door alle lichtjes, drukte, herrie, billboards en tierelantijnen.. Het is een kilometerslange straat vol casino's, hotels en theaters. Alle highlights van grote steden zijn nagemaakt, de eiffeltoren, vrijheidsbeeld, piramides, dat gaat toch echt nergens over! Het ziet er allemaal indrukwekkend uit enzo maar de hele stad en alles eromheen is nep.. namaak.. onzin.. Desalniettemin (Ik heb trouwens besloten dat dat een Brabants woord is) vermaken we ons prima hier in Vegas! But what happens in Vegas stays in Vegas..
Midden in de nacht als we allemaal fijn liggen te slapen wordt er op de auto gebonkt door een meneer met een zaklamp en moet ik, met soep in mn ogen en alcohol nog in m'n bloed, de auto verplaatsen omdat je hier niet mag slapen in je auto.. En dat dus ongeveer elke nacht.. Zucht.. Slapen is al niet echt prettig zo met z'n vieren en 50 graden buiten dus we zijn 't een beetje beu en proberen Bob nu te verkopen.
De dag voordat Thijs naar Mexico vloog wilden we de Grand Canyon nog zien. Mooi niet dus.. Na twee uur rijden stonden we alweer aan de kant van de weg, midden in de woestijn met wat bleek een gesmolten kabel van 't een of 't ander, zo heet is het hier dus echt! Dus nadat Thijs 'm had gefixt met een tie-ripje (hulde!) zijn we maar gauw omgedraaid voordat Bob het helemaal voor gezien houdt..
Thijs is intussen al in Mexico en wij wachten nog op iemand die bereid is te betalen voor onze Bob.. Daarna vliegen we lekker naar Cuba! Dat wordt pas echt leuk, haha! :D
Liefs!
-
05 Augustus 2009 - 06:12
Marielle:
hey janneke!
dat is lang geleden zeg :D!
wat een avonturen beleef je, echt niet normaal :)
ik hoop dat je je het naar je zin hebt, en dat je mooie inzichten krijgt van het leven en dat je voor 200 procent geniet van je de omgeving waar je bent!!! veel plezier in cuba, daar wil ik ook eens echt naar toe :) lekker rondreizen
KUS marielle -
05 Augustus 2009 - 06:30
Papa:
Kan niet wachten om je te zien in Cuba. Zoals je vertelt over Amerika is het net of je meespeelt in een film. Zie je over 2 weken. Liefs. -
05 Augustus 2009 - 17:12
Mama:
wat een heerlijk verhaal toch weer!
Ik zie het helemaal voor me!
Nu duurt het echt niet lang meer.
tot gauw
kusjes mama -
06 Augustus 2009 - 10:14
Lindsay:
Hey Janneke,
Ongelooflijk dat Bob jullie in de steek heeft gelaten. Misschien smolt en overhitte hij wel gewoon voor jullie charmes ;) hihi
Cuba heb ik echt vet goede dingen over gehoord!
Veel plezier!!!!
xxx moi -
06 Augustus 2009 - 10:17
Lindsay:
o trouwens dat hippie eiland waar je het over had, is dat dat hippie eiland waar je het in Egypte wel eens over had?? Die van... hoe heet die kerel ook alweer... die Canadees. NOVA! Ben benieuwd! -
08 Augustus 2009 - 02:44
Thijs:
Dag lieve schatjes pattatjes! Missen jullie me al? Hopelijk gaat bob nog n nieuw baasje krijgen...al is t voor een kus en een scheet, de`s al nie te min!
En anders zet je m op rood...heb je misschien geluk en win je nog n bob...2 bobs voor de prijs van 1!!!
Veel kusjes,
kusjeskusjeskusjes...dat zijn er maar drie, weet ik.
xx Thijs -
10 Augustus 2009 - 17:19
Jac En Lianne:
Helaas, Bob is overleden. Wel vét volgens onze Nicky, zo'n A-team bus. Waarschijnlijk hebben jullie niet genoeg goud aan gehad en té weinig op de vuist gegaan, haha.
Nou meid, alle goeds, enne, we volgen jou en volgende week ook de vakantie gangers.
Veel liefs!!
Jac en Lianne -
11 Augustus 2009 - 20:51
Lieke:
Heej Janneke!
We hebben met z'n allen flink gelachen om je bob adventure...
Loog je toch niet helemaal toen je ons vertelde ooit te zullen rondkarren in een camper met fel gekleurde bloemen..
Weet niet eens meer wat daar toen de aanleiding voor was...
Maar wij die je uitlachten (nahja lief toelachten eigenlijk) hebben nu wel een beetje gelijk gekregen he?!
Amuseer je in Cuba!
Kuss Lieke -
11 Augustus 2009 - 23:44
Fabs:
Daag lekker wief
Tjonge jonge wat een avonturen binnen no time door heel USA zowat gecrossed
Enne wel heelhuids terug komen je sjatteke haha
Jesus echt bijna alle werelddelen wel gezien
Cuba oh my god hier moet je zeker aan mij gaan denken en je weet pictures maken voor je vrijgezelle vriedinnetje hiero
en een lekkere cuba libre drinken voor mij
kan niet wachten tot de verhalen van cuba
ik hou nog steeds van je
hele dikke pakkert en smakkert -
23 Augustus 2009 - 12:29
Fam.van Hoek:
Hallo Janneke,Jos en Hannie,
Wat'n avontuur Janneke, daar kom je nooit over uit verteld!
Wij hopen dat jullie elkaar in Cuba ontmoet hebben en dat jullie samen met je gezinnetje een geweldige vakantie hebben.
Fijn om elkaar weer te zien, al is het maar kort!
Janneke jij nog heel veel plezier met je verdere avontuur en pas goed op jezelf!
Groetjes Jan en Marian van Hoek. -
25 Augustus 2009 - 11:58
Vivian:
Hey :)
Wat een super avontuur weer! Ik heb je net een mailtje gestuurd, ff bijkletsen :D
Kus -
03 September 2009 - 16:11
Mama:
wat een heerlijke tijd in Cuba en wat fijn om jou weer eens vast te houden!!!
Nu ik het fotoboerk aan t maken ben beleef ik het Cuba avontuur weer helemaal opnieuw!
Veel plezier in Jamaica!!!! kusjes!!!! -
03 September 2009 - 17:04
Fabs :
OOooooooooooooh wat hoor ik mama zeggen damnz girl you make me so F*cking jealous!!!
Oh geniet extra dubbel voor mij op dit mooie eiland en neem me ene mee terug zo'n rastafari haha
ik mis je wijffie maar vind het heerlijk de hele wereld door jou ogen mee te kijken
still luv you!!
Dikke poen oet ut verre kouwe mestreech
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
