Once in a Lifetime..

Huanchaco, waar ik mijn vorige verhaal eindigde, lijkt alweer een eeuwigheid geleden.. Na dat verhaal ben ik samen met Marie naar het gigantische winkelcentrum gegaan om een snufje Westerse cultuur op te snuiven maar dat bleek toch niet zo gemakkelijk, het was 't allemaal nèt niet.. Een McDonalds waar ze alleen gefrituurde kip en rijst verkopen, Spaanse voice-over in de bioscoop, een enorme kerstboom, zeker tien meter hoog, maar met volle bak 30 graden op je bol komt dat niet echt over, Spaanse kerstliedjes door de speakers in de supermarkt.. En zoals gewoonlijk werden we van alle kanten aangestaard en nagefloten.. Nee, we waren inderdaad nog steeds in Peru.. Dat klinkt misschien alsof ik liever thuis zit dan hier, dat is natuurlijk onzin! Maar zo af en toe snak ik naar een vertrouwde glimp van thuis.. :D

Tijdens een mislukte avond stappen liep ik stomtoevallig Rachel en Jimmy weer tegen het lijf, met wie ik een paar weken daarvoor een stukje had gereisd. En zo waren we ineens met z'n vijven, himmel gezellig! Samen eten, surfen en op stap, top! We bezochten de ruïnes van Chan Chan omdat dat een 'must see' zou zijn maar ik vond het eerlijk gezegd maar een duffe bedoeling..

Met een superde-superdeluxe bus gingen we in één ruk door naar Lima. Zo luxe, het leek wel businessclass in een vliegtuig. Toen we na negen uur rijden in Lima aankwamen was ik eigenlijk nog niet klaar met zitten, zo heerlijk waren de stoelen!
In lima hebben we ons suf gewinkeld op de vele traditionele markten en ons volgepropt met heerlijk eten.. Verder hadden we weinig interesse in de hoofdstad dus de volgende dag gingen we gelijk door naar Huacachina..

Huacachina is een piepklein dorpje rond een Laguna midden tussen mega hoge duinen. Het mooiste plekje tot nu toe! Ik keek al heel lang uit naar dit dorpje want in die duinen kun je met een dunebuggy en met sandboards helemaal losgaan! De rit in de dunebuggy leek wel een achtbaan en het sandboarden was hilarisch! Ik bakte er uiteraard niks van, in ieder geval niet zoals het hoort met je voeten op de plank, maar bij de tweede helling (even tussen haakjes, geen hellingen voor watjes he, het was hóóg en steil!) ontdekte ik dat je ook op je buik op je board kunt gaan liggen en dan flink zandhappen! Dat ging als een speer naar beneden! We hielden wedstrijdjes en verzonnen steeds gekkere manieren om de steeds steilere hellingen af te zoeven.. Urenlang leut!

In Huacachina moest ik afscheid nemen van mijn dikke maatjes Marie en Nikki want die hadden besloten twee weken vrijwilligerswerk te gaan doen daar. Maar aangezien ik met nieuwjaar in Buenos Aires wil zijn en intussen niets wil overslaan, ging ik met Rachel en Jimmy in hun Lada mee naar Nazca.
Nazca zelf is niet veel soeps maar de trekpleister van dit stadje is een vlucht over de mysterieuze Nazca Lines. Verspreid over een vlakte van 500 vierkante kilometer zijn hier een paar duizend jaar geleden allerlei gekke figuren in de grond gemaakt.. Meer dan 800 superstrakke lijnen, 300 geometrische figuren en 70 tekeningen van dieren en planten.. Joh, de gekste figuren! Een aap, een spin, een hoop vogels en een astronaut (of een marsmannetje?).. En allemaal super symetrisch en giga! De grootste is een Alcatras van 300 meter lang.. En niemand weet waarom haha! Dat is het grappige, sommige archeologen trekken hun haren uit hun hoofd om de vraag "Waaaarom?!". Er bestaan tientallen theoriën en allemaal slaan ze nergens op als je 't mij vraagt. Ik vind het vooral een goeie grap en big business voor de vliegtuigmaatschappijen die elke dag kweetniet hoevaak eroverheen vliegen.

Er pasten twee piloten en zes passagiers in het minivliegtuigje. Doodeng maar ik deed hartstikke cool natuurlijk. Rachel scheet zeven kleuren stront en Jimmy stond strak van de adrenaline. Het opstijgen vond ik nog spannend maar daarna, oh man, het was zacht uitgedrukt de minst prettige vlucht allertijden..
Een hoop gehobbel en airdrops en om alle zes de passagiers een goed uitzicht op elk figuurtje te bieden, kwam er een hoop gedraai en verticaal hangen bij kijken!! Rachel had het na drie minuten al helemaal gehad.. Dat ging ongeveer zo: "wauw a monkey! - BLEHH - oh look, a spider - BAHHHH - is that a bird? - BLAAAARHG!" Je snapt wel dat ik het uiteindelijk niet meer hield en ook naar m'n plastic zakje moest grijpen.. Jimmy stuiterde ondertussen nog altijd van plezier!

Nu begrijp ik wel waarom mensen zovaak zeggen: "It's a once in a lifetime experience!".. Want je doet zoiets ook echt maar één keer en daarna nooooit meer al kreeg je er geld voor!

De rit van Nazca naar Cuzco waar ik veel te veel voor betaald had, duurde maar liefst zestien uur en was lang niet zo luxe als ik had gehoopt. Toch ben ik de busreizen nog steeds niet beu en vermaak ik me altijd prima.
Cuzco was fantastisch! Zaterdagmiddag kwam ik aan en checkte in, in het meest toeristische hostel mogelijk. Dat bleek de juiste keuze want met 200 backpackers kun je een leuk feestje bouwen op de zaterdagavond :D heujjj..
Het was een prachtig koloniaal pand met alles erop en eraan, en elke avond was er entertainment. Zo was het zaterdagavond 'Super Hero Party' en ging ik verkleed als Moeder Natuur met als 'superpower', Flower Power! Zo kwamen mijn bloemenjurk, bloemenkrans en bloemenoorbellen nog eens goed van pas! Ik leende make-up van een meisje in mijn 'dormroom' en kliederde wat bloemen op mn armen en wangen, klaar! Dat plaatje zorgde zonder twijfel voor een hoop bekijks maar vooral voor genoeg aanspraak om een avondje flink te 'fistbisten' met een hoop medereizigers..

En toen was het dan eindelijk tijd voor Peru's hoogtepunt, Machu Picchu! Ik had er al veel over gehoord, gelezen en foto's gezien maar toch was ik nog totaal overrompeld en in extase van wat ik daar te zien kreeg. Omdat ik nou niet bepaald 's werelds meest enthausiaste wandelaar ben en hiken nogal overgewaardeerd vind, besloot ik om de befaamde vierdaagse Inca Trail over te slaan en lekker lui de trein te pakken naar het dorpje Aguas Calientes, onderaan de berg. Mijn hostel was in een straat vol karaokebars waar tot in de vroege uurtjes een hoop kattengejank uit klonk en aangezien mijn wekker om 3.45 uur begon te tetteren was ik niet al te zonnig die ochtend dus ik was blij dat ik deze trip in m'n uppie ging doen, ghehe..

Vanuit Aguas Calientes vertrok ik om 4.15 uur en het is dik anderhalf uur klimmen om de ruïnes van Machu Picchu te bereiken. Wat een helse trip was dat! Geen wonder dat de Spanjaarden deze oude stad nooit hebben kunnen vinden! Na een tijdje komt de zon op en zie je overal mistbanken om de bergen hangen, lekker mysterieus.. En het is bijna magisch hoe de mist langzaam verdwijnt terwijl je omhoog klautert..
En het is waar wat ze zeggen, het is de moeite driedubbel en dwars waard want de ruïnes, de omgeving en de energie die de oude stad uitstraalt, is nergens mee te vergelijken.

Je zou denken dat de honderden toeristen de boel verzieken of het 'n minder mooie ervaring maken maar dat is totaal niet het geval. Na een informatieve tour van twee uur met een übervrolijke gids, was ik klaar om de strijd aan te gaan met de volgende steenpuist, de Wayna Picchu. Nog een flink uur bijna steil omhoog klauteren voor het bijzondere uitzicht op de oude stad van bovenaf.. De foto's spreken voor zich denk ik!

Intussen heb ik nog iets leuks ontdekt, coca blaadjes. Dat is het natuurlijke product waar uiteindelijk cocaïne van gemaakt wordt. Maar hier in de bergen worden de pure bladeren al eeuwen gebruikt als medicijn tegen hoogtesziekte en het helpt tegen de kou. Ook geeft het, toevallig, een kleine boost en heb je totaal geen honger meer.. Ja, perfect! Je neemt een paar blaadjes, die frommel je tot een balletje en prop je in wang.. Lekker is het niet, en je wang raakt er een paar minuten een beetje verdoofd van. Maar toen ik bovenop de Wayna Picchu een balletje in m'n wang duwde, had ik plots de energie om een sprintje naar beneden te trekken! En dat deed ik dus ook.. Ik was binnen twintig minuten beneden, bijna zonder schrammen! Ha!
Zoals ik al zei; Once in a lifetime ;)

Na nog een avondje feesten in het backpackershostel in Cuzco, ben ik vannacht de grens overgestoken naar Bolivia. Ik zit inmiddels in Copacabana aan het Titicaca meer. Op 3800 meter hoogte en een oppervlakte van 8400 vierkante kilometer is Lake Titicaca het grootste meer op deze hoogte. Met het Franse meisje dat ik vanochtend ontmoette op het busstation, ga ik morgen naar een prachtig eiland in het meer, Isla del Sol..
Ik ben helemaal klaar voor Bolivia, laat maar komen!


Liefs