Artsy Fartsy towns
Door: Janneke
Blijf op de hoogte en volg janneke
11 November 2010 | Ecuador, Vilcabamba
Gelukkig was ik na mijn vorige verhaal nog even in Peguche gebleven want hier wordt Allerheiligen en Allerzielen (1 en 2 november) op een hele bijzondere manier gevierd. Ze geloven namelijk dat de overledenen rond deze tijd heel dicht bij ons zijn. Daarom gaat iedereen massaal naar de begraafplaatsen, maar niet met lege handen, nee, ze gaan er picknicken! Letterlijk OP de graven.
We kwamen aan bij een begraafplaats in Otavalo waar het krioelde van de mensen, allemaal traditioneel gekleed en allemaal knus bovenop de graven van hun dierbaren met volle manden eten (vaak het lievelingskostje van de overledene), drinken, ijsjes en ballonnen! Een band speelde vrolijke muziek en je kon er broodjes kopen in de vorm van poppetjes om aan de doden te geven. Ik heb met open mond staan kijken! Zie je dat in Nederland al gebeuren? Heel speciaal!
Samen met een Amerikaans stel en een Engelse meid sprong ik in de auto richting Baños. De lokale radiozender en onze 'zangkunsten' zorgden voor een geslaagde roadtrip! Baños ligt naast een vulkaan die voor het laatst in 2006 nog is uitgebarsten. De sporen van verwoesting zijn nog zichtbaar op de bergen en in sommige delen van het dorp. Maar het betekent ook dat er heel veel natuurlijke warm water bronnen zijn! Dus meteen onze bikini's aan en de hele avond lekker zitten sudderen in een thermaal bad, in de buitenlucht, omringt door bergen en watervallen.. Niet slecht toch?
De volgende dag hebben we twintig kilometer gefietst, nee ik moet niet liegen, we hebben twintig kilometer op onze mountainbikes gezeten want het was continu bergafwaarts, daar hou ik van :D
Ondertussen hier en daar gestopt bij watervallen.. Voor de eerste waterval moesten we in een superhoog kabelkarretje naar de berg aan de overkant, en zo stonden we ineens bovenaan de waterval. Het water was barstenskoud maar dat weerhield ons er niet van om even lekker te plonzen!
Savonds gezellig de artistieke cafe's en restaurants ontdekt, ik was helemaal dol op dit dorpje!
Steff, het Engelse meisje, woont ergens in Peru en vervolgde haar reis richting huis. Het Amerikaanse stel, Jimmy en Rachel, probeerde me over te halen om mee te gaan naar het plaatsje Latacunga waar die zaterdag een groots festival zou plaatsvinden, genaamd Mama Negra. En ook al vond ik die naam erg grappig en klonk het allemaal erg gezellig, ik was vastbesloten naar de kust te reizen. Ik wilde zand tussen mn tenen, het geluid van de golven en kampvuur op het strand.. En dat kreeg ik.
Na elf uur in de nachtbus kwam ik aan in Montañita. Het was zes uur 's ochtends dus alles was potdicht en iedereen sliep nog. Montañita is een piepklein dorpje maar toch kreeg ik het voor elkaar om ver buiten het centrum een hostel te nemen. Ik was de verkeerde kant opgelopen en was zo moe van de reis dat het me allemaal niks kon schelen. Toen ik later die ochtend ontdekte dat het allemaal een eindje verderop te doen was waar kweeniehoeveel goedkope, hippe hostels op een kluitje zaten, bedacht ik me "och, ik heb in ieder geval geen last van al die herrie vannacht".. Wrong again!
Ik ontmoette een bups mensen en werd meegenomen naar een straatje vol krakkemikkige bamboo-barretjes. Hier heb ik een aantal goedkope cocktails genuttigd en urenlang salsa gedanst op straat, op m'n blote voetjes in de modder want het regende.. Ik vond het allemaal prima want ik zat helemaal in m'n element!
Toen ik rond 3 uur snachts bedacht dat het tijd was om me terug te trekken in mijn rustige hostel verderop, bleek daar recht onder mijn raam een trouwfeest in volle gang te zijn!! Lekker in de buitenlucht dus ook hier stond iedereen in de modder te stampen! En blijkbaar is het in Ecuador gebruikelijk dat Jan en alleman zomaar kunnen binnenwandelen en zoveel kunnen eten en drinken als ze willen! Uitgenodigd of niet, iedereen is welkom.. Janneke dus ook :D
Ik dacht eigenlijk stiekem m'n hostel in te glippen maar ik werd meteen de dansvloer opgesleurd en kon geen uitweg vinden tot zeven uur smorgens! De herrie hield nog aan tot een uur of negen, waarna ik einnndelijk kon slapen..
Het enige wat ik miste in Montañita was de zon. Genoeg zee, strand, surfers en feestjes maar geen zon.. Dus na nog een wilde salsanacht besloot ik om de nacht daarop een nachtbus naar m'n volgende bestemming te nemen.
Ik had inmiddels een Zweedse jongen ontmoet en die wilde wel graag een stukje met me mee reizen. Wat we toen nog niet wisten was dat er die nacht een groot feest op het strand zou zijn, compleet met kampvuur en al, waar we tot vijf uur sochtends door zouden gaan haha! Het was de beste avond tot nu toe, ik heb zelfs een vuurshow gegeven met zogeheten Fire Poi's! Dat was ik al een tijdje aan het oefenen maar nog nooit echt met vuur gedaan dus ik stuiterde van de adrenaline!
Uiteindelijk zaten we om 5.45 uur in de bus, helemaal gaar natuurlijk. De bestemming was Cuenca, een historisch stadje in de bergen.. De rit zou zeven uur duren.. Ik wordt op een gegeven moment wakker en verbaas me over hoe lekker rustig de rit verloopt, want hij begon zo hobbel-de-bobbelig.. Niet zo gek want we stonden stil!! Blijkbaar stonden we al twee uur stil met pech! En we waren de enige in de bus.. Alle andere passagiers hadden de bus al lang en breed verlaten en waren in andere bussen gesprongen en wij lagen nondeju te pitten! Niemand die ons even wakkerschud, neuhhh..
Veel later dan gepland kwamen we aan in Cuenca, doodmoe maar tevreden. Die avond hebben we niets meer ondernomen behalve eten en slapen.
Cuenca leek wel een oud Europees stadje! Beetje Italiaans ofzo.. De meest prachtige koloniale gebouwen, de ene na de andere! En stomtoevallig liep ik daar twee meisjes tegen het lijf die ik ontmoet had in Mindo een paar weken terug.. Zij hadden een aantal reizigers bij elkaar gesprokkeld en zo waren we ineens met z'n achten.. Uiteraard moest dat gevierd worden met cocktails en salsa!
Jonathan, die Zweedse jongen, en ik hadden weer hetzelfde nachtbus-plan als twee nachten daarvoor en ook dat plan viel na dit feestje in duigen.. Uiteindelijk aangekomen op het busstation, midden in de nacht, bleek dat we drie uur moesten wachten op de eerstvolgende bus naar Vilcabamba!
Wat zo bijzonder is aan Ecuador, na elke busreis stap je uit in een compleet ander land.. Zoveel verschillende landschappen en klimaten! Hoge Andestoppen, ongerept Amazone regenwoud, prachtige stranden, besneeuwde vulkanen, koloniale steden, kleurrijke Indiaanse cultuur.. Noem maar op!
Weer zo gaar als iets zijn we vanmorgen gearriveerd bij Hostel Izhcayluma in Vilcabamba, waar ik heel veel over had gehoord. En het is allemaal waar! Voor tien dollar per nacht, inclusief ontbijt buffet, slaap ik in een geweldige kamer in een resort compleet met zwembad, spa, restaurant, bar, de hele reutemeteut en het uitzicht is mindblowing!!
Oftewel, ik vermaak me hier wel even voordat ik de grens oversteek naar Peru.. En in Peru wacht de zon op me! Ik heb er zin in!
Liefs
We kwamen aan bij een begraafplaats in Otavalo waar het krioelde van de mensen, allemaal traditioneel gekleed en allemaal knus bovenop de graven van hun dierbaren met volle manden eten (vaak het lievelingskostje van de overledene), drinken, ijsjes en ballonnen! Een band speelde vrolijke muziek en je kon er broodjes kopen in de vorm van poppetjes om aan de doden te geven. Ik heb met open mond staan kijken! Zie je dat in Nederland al gebeuren? Heel speciaal!
Samen met een Amerikaans stel en een Engelse meid sprong ik in de auto richting Baños. De lokale radiozender en onze 'zangkunsten' zorgden voor een geslaagde roadtrip! Baños ligt naast een vulkaan die voor het laatst in 2006 nog is uitgebarsten. De sporen van verwoesting zijn nog zichtbaar op de bergen en in sommige delen van het dorp. Maar het betekent ook dat er heel veel natuurlijke warm water bronnen zijn! Dus meteen onze bikini's aan en de hele avond lekker zitten sudderen in een thermaal bad, in de buitenlucht, omringt door bergen en watervallen.. Niet slecht toch?
De volgende dag hebben we twintig kilometer gefietst, nee ik moet niet liegen, we hebben twintig kilometer op onze mountainbikes gezeten want het was continu bergafwaarts, daar hou ik van :D
Ondertussen hier en daar gestopt bij watervallen.. Voor de eerste waterval moesten we in een superhoog kabelkarretje naar de berg aan de overkant, en zo stonden we ineens bovenaan de waterval. Het water was barstenskoud maar dat weerhield ons er niet van om even lekker te plonzen!
Savonds gezellig de artistieke cafe's en restaurants ontdekt, ik was helemaal dol op dit dorpje!
Steff, het Engelse meisje, woont ergens in Peru en vervolgde haar reis richting huis. Het Amerikaanse stel, Jimmy en Rachel, probeerde me over te halen om mee te gaan naar het plaatsje Latacunga waar die zaterdag een groots festival zou plaatsvinden, genaamd Mama Negra. En ook al vond ik die naam erg grappig en klonk het allemaal erg gezellig, ik was vastbesloten naar de kust te reizen. Ik wilde zand tussen mn tenen, het geluid van de golven en kampvuur op het strand.. En dat kreeg ik.
Na elf uur in de nachtbus kwam ik aan in Montañita. Het was zes uur 's ochtends dus alles was potdicht en iedereen sliep nog. Montañita is een piepklein dorpje maar toch kreeg ik het voor elkaar om ver buiten het centrum een hostel te nemen. Ik was de verkeerde kant opgelopen en was zo moe van de reis dat het me allemaal niks kon schelen. Toen ik later die ochtend ontdekte dat het allemaal een eindje verderop te doen was waar kweeniehoeveel goedkope, hippe hostels op een kluitje zaten, bedacht ik me "och, ik heb in ieder geval geen last van al die herrie vannacht".. Wrong again!
Ik ontmoette een bups mensen en werd meegenomen naar een straatje vol krakkemikkige bamboo-barretjes. Hier heb ik een aantal goedkope cocktails genuttigd en urenlang salsa gedanst op straat, op m'n blote voetjes in de modder want het regende.. Ik vond het allemaal prima want ik zat helemaal in m'n element!
Toen ik rond 3 uur snachts bedacht dat het tijd was om me terug te trekken in mijn rustige hostel verderop, bleek daar recht onder mijn raam een trouwfeest in volle gang te zijn!! Lekker in de buitenlucht dus ook hier stond iedereen in de modder te stampen! En blijkbaar is het in Ecuador gebruikelijk dat Jan en alleman zomaar kunnen binnenwandelen en zoveel kunnen eten en drinken als ze willen! Uitgenodigd of niet, iedereen is welkom.. Janneke dus ook :D
Ik dacht eigenlijk stiekem m'n hostel in te glippen maar ik werd meteen de dansvloer opgesleurd en kon geen uitweg vinden tot zeven uur smorgens! De herrie hield nog aan tot een uur of negen, waarna ik einnndelijk kon slapen..
Het enige wat ik miste in Montañita was de zon. Genoeg zee, strand, surfers en feestjes maar geen zon.. Dus na nog een wilde salsanacht besloot ik om de nacht daarop een nachtbus naar m'n volgende bestemming te nemen.
Ik had inmiddels een Zweedse jongen ontmoet en die wilde wel graag een stukje met me mee reizen. Wat we toen nog niet wisten was dat er die nacht een groot feest op het strand zou zijn, compleet met kampvuur en al, waar we tot vijf uur sochtends door zouden gaan haha! Het was de beste avond tot nu toe, ik heb zelfs een vuurshow gegeven met zogeheten Fire Poi's! Dat was ik al een tijdje aan het oefenen maar nog nooit echt met vuur gedaan dus ik stuiterde van de adrenaline!
Uiteindelijk zaten we om 5.45 uur in de bus, helemaal gaar natuurlijk. De bestemming was Cuenca, een historisch stadje in de bergen.. De rit zou zeven uur duren.. Ik wordt op een gegeven moment wakker en verbaas me over hoe lekker rustig de rit verloopt, want hij begon zo hobbel-de-bobbelig.. Niet zo gek want we stonden stil!! Blijkbaar stonden we al twee uur stil met pech! En we waren de enige in de bus.. Alle andere passagiers hadden de bus al lang en breed verlaten en waren in andere bussen gesprongen en wij lagen nondeju te pitten! Niemand die ons even wakkerschud, neuhhh..
Veel later dan gepland kwamen we aan in Cuenca, doodmoe maar tevreden. Die avond hebben we niets meer ondernomen behalve eten en slapen.
Cuenca leek wel een oud Europees stadje! Beetje Italiaans ofzo.. De meest prachtige koloniale gebouwen, de ene na de andere! En stomtoevallig liep ik daar twee meisjes tegen het lijf die ik ontmoet had in Mindo een paar weken terug.. Zij hadden een aantal reizigers bij elkaar gesprokkeld en zo waren we ineens met z'n achten.. Uiteraard moest dat gevierd worden met cocktails en salsa!
Jonathan, die Zweedse jongen, en ik hadden weer hetzelfde nachtbus-plan als twee nachten daarvoor en ook dat plan viel na dit feestje in duigen.. Uiteindelijk aangekomen op het busstation, midden in de nacht, bleek dat we drie uur moesten wachten op de eerstvolgende bus naar Vilcabamba!
Wat zo bijzonder is aan Ecuador, na elke busreis stap je uit in een compleet ander land.. Zoveel verschillende landschappen en klimaten! Hoge Andestoppen, ongerept Amazone regenwoud, prachtige stranden, besneeuwde vulkanen, koloniale steden, kleurrijke Indiaanse cultuur.. Noem maar op!
Weer zo gaar als iets zijn we vanmorgen gearriveerd bij Hostel Izhcayluma in Vilcabamba, waar ik heel veel over had gehoord. En het is allemaal waar! Voor tien dollar per nacht, inclusief ontbijt buffet, slaap ik in een geweldige kamer in een resort compleet met zwembad, spa, restaurant, bar, de hele reutemeteut en het uitzicht is mindblowing!!
Oftewel, ik vermaak me hier wel even voordat ik de grens oversteek naar Peru.. En in Peru wacht de zon op me! Ik heb er zin in!
Liefs
-
12 November 2010 - 07:36
Yvonne:
Hee...hallo?!?! Ben ik de eerste?! :-)
Prachtig verhaal, ga nu effe werken en straks je foto's bekijken!
X.
-
12 November 2010 - 08:19
Papa:
Alweer een prachtig verhaal met geweldige foto's. Ga zo door en geniet ervan. Liefs. -
12 November 2010 - 09:28
Oma V Opstal :
Janneke wat heb je toch mooie verhalen en leuke foto,s Je vermaakt je daar wel Groetjes van Opa en Oma van Opstal. -
12 November 2010 - 11:24
Mama:
Het is altijd genieten als ik je verhalen lees.
kusjes mama -
12 November 2010 - 14:29
Janneke:
wat een coole verhalen :D
ik mis je! X -
13 November 2010 - 09:06
Gwen:
Helemaaaaal te gek lieverd..!! enjoyyy
xxxxxxxxxxx -
14 November 2010 - 18:52
Wencke:
Leuk om weer een verhaaltje van je te lezen! wacht gewoon weer op de volgende! X Wencke -
15 November 2010 - 15:45
Lindsay:
wat mooi weer.... ga je in Peru even langs Joran van der Sloot? haha
je krijgt een dikke knuffel van mijn moeder.xxx -
17 November 2010 - 19:55
Lieke:
Alweer een verhaal dat een glimlach op m'n gezicht tovert..meis wat heerlijk om te lezen hoe je je amuseert! En volgens mij is het niet allemaal toeval..die bijzondere feesten die je tegenkomt...je weet wat we hier zeggen he?! Je krijgt wat je verdient!! Ga lekker verder met avonturen beleven en partyhardy...dan hebben wij volgende keer weer wat te lezen ;)
Liefs. -
26 November 2010 - 07:05
Bregje:
Hoi janneke,
Ik geniet elke keer weer van die verhalen, en natuurlijk de foto's. Heerlijk om zo in het leven te kunnen staan.
Hier gaan we het eerste winterse weekeinde inmet vorst en misschien natte sneeuw. bah, ik heb ook zin in zon en zand tussen mijn tenen.
Gisteren een dans/ liedje gedaan bij zumba die we bij jou altijd deden. Alleen lieke had er een andere dans op gemaakt. Ik deed alleen automatisch de danspasjes die we bij jou altijd deden. lekker verwarrend haha.
groetjes Bregje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
