Tik Tak Time's up

Samen met Abi, een Britse theeleut, liep ik uren lang door de smalle, vrolijke straatjes van Olinda, een kleurrijk dorpje vlakbij Recife. The place to be in Olinda is een supermarktje waar 's avonds bartafels tevoorschijn komen en de radio wat harder gaat. Slimme man, die eigenaar.. Verkoopt ontzettend veel blikken bier en snacks!

Onderweg naar Pipa, met z'n zessen in een taxi, m'n been uit het raam, een backpack op schoot en een stinkoksel in m'n nek, realiseerde ik me dat ik Brazilië geweldig vind. Pipa versterkte dat gevoel nog eens driedubbel, met haar idylische stranden en relaxte vibe. Het is er echt bloedheet maar met een zalig briesje kon ik dat prima volhouden.. Overdag een beetje snorkelen en 's avonds meeklappen met capoeira dansers, meeblèren in een karaoke tent (of Videoke, zoals ze hier zeggen) en dansen op Braziliaanse Reggae.
De tweede dag gingen we met een stel surfers naar een stukje stand om de beste golven te vinden. We vonden niet alleen hoge golven maar ook dolfijnen! We hadden wel gehoord dat de dolfijnen hier vaak naar de kust komen om gezellig tussen de mensen te zwemmen maar als je een beetje ligt te dobberen in die enorme oceaan en ineens, twee meter naast je, een dolfijn omhoog ziet springen, geloof me, je gelooft het gewoon niet! Ik werd er helemaal euforisch van! Ik ging elke dag terug en toen ik op een dag samen met Abi een kayak huurde en in de zee rondroeide en een dolfijn bijna kon aanraken, moesten we zo hard lachen van euforie dat we uit onze kayak vielen!
Het feit dat ze daar vrijwillig rondhangen, gewoon omdat ze het leuk vinden, is toch te gek! Ze worden door niemand getraind, het is gratis en voor niks en je wordt er niet omver gelopen door de toeristen. Hoewel, je kunt wel omver gevaren worden, want zo nu en dan komen er speedbootjes propvol toeristen met hoedjes, zonnebrillen en camera's langs gesjeest die bij elke vin die zich laat zien massaal beginnen te flitsen, gevolgd door een simultaan "ohhhhwww" en "whaaaauw".

Ik wilde niet uit Pipa weg maar ik moest m'n vliegtuig halen. En ineens zat ik in Rio de Janeiro. Twee weken op de teller. Ik had bedacht dat dat lang genoeg was om nog wat eilandjes te bezoeken of Sao Paolo.. Verkeerd gedacht. Rio is fantastisch! Ik heb nu nog maar 1 dag op de teller en nog wel 100 dingen die ik wil zien en doen! Twee weken lang ben ik in hetzelfde hostel blijven plakken. Voornamelijk omdat ik die backpack onderhand wel zo beu ben dat ik 'm niet meer rond wil zeulen, maar ook omdat de buurt waar ik zit, genaamd Catete, super tof is! Precies in het midden van deze metropool. Overal waar je kijkt zie je rare bergen boven de flatgebouwen uitsteken, zo bijzonder!

Twee lieve jongens die ik in Argentinië heb ontmoet, James en Con, waren hier ook en namen me meteen mee naar Ipanema Beach. Dat is net alsof je op de markt terechtkomt! Elke twee minuten komt er wel een verkoper langs met allerlei onzin..
Grappig genoeg is er een 'homovriendelijk' stukje strand, bekend als "Gay Beach", herkenbaar aan de wapperende regenboog vlaggen, waar mooie mannen in stakke groene broekjes hun spieren staan te showen in de zon.
Nog veel grappiger is het stukje stand dat alleen bedoeld is voor 'aantrekkelijke' mensen.. Ik ben uiteraard een kijkje gaan nemen en het lijkt alsof de mannen en vrouwen hier 'gephotoshopt' zijn, maar dan in 't echt.. Wat waarschijnlijk ook het geval is want veel Brazilianen gaan vaker naar de plastisch chirurg dan naar de tandarts.. En ook 'bilvulling' in je broek is niet ongewoon.. Zoals we in Europa bh-vulling heel normaal vinden, hebben ze hier allemaal bilvulling. Ha!

Op de terugweg naar het hostel liepen we perongeluk langs de beroemde Escadaria Selarón. Een grote trap in de prachtige wijk Lapa die door een kunstenaar, meneer Selarón, compleet in mozaïek betegeld is met tegeltjes vanuit alle delen van de wereld. Hij is er in 1990 gewoon mee begonnen, zonder iemand om toestemming te vragen want het was zijn eigen stoep. Buren klaagden en politie stond regelmatig voor z'n deur maar toeristen vonden het geweldig. Het is zijn obsessie geworden en inmiddels in de complete trap, 250 treden, betegeld. Hij woont nog steeds in hetzelfde huis, halverwege de trap en zit daar dagelijks op zijn eigen kunstwerk, te zeveren tegen toeristen en nog steeds tegeltjes te beschilderen. Ik zeverde maar al te graag terug in een mix van Spaans, Portugees en Engels. Toen ik vroeg of het bijna af is, zei hij: "Het is nooit af, ik ga eeuwig door!". Het is een beetje een rare, maar sympathieke man dus ik ben nog twee keer teruggegaan deze week voor een gezellige babbel. Ik heb beloofd dat ik ooit terugkom en een speciaal tegeltje voor hem meebreng.

Ik bezocht de 'Cristo Redentor' (Christus de Verlosser), een 38 meter hoog standbeeld van Jezus uitkijkend over Rio. Verkozen tot een van de zeven nieuwe wereldwonderen. Heel mooi dus, blijkbaar.. Ik zou het niet weten want er hing namelijk een dikke wolk om hem heen! Het was een hele zonnige dag maar op 700 meter hoogte was daar niets meer van te zien. Af en toe verscheen hij heel lichtjes door de mist en begonnen mensen als idioten te klappen en te flitsen. Maar dat duurde nooit langer dan drie seconden. Het uitzicht vanaf daarboven moet ook adembenemend zijn, maar ook daar kan ik niets over vertellen. Haha.. jammer dan.

De eerste week regende het bijna continu maar dat weerhield mij niet om lekker rond te struinen. Ik vond een grote hal vol oude vinylplaten, leuke kledingmarktjes en winkeltjes met traditionele instrumenten waar ik me urenlang vermaakte met trommels, rammelaars, fluiten en vanalles. Ik bezocht musea en verschillende tentoonstellingen van allerlei soorten kunst en cult..

De afgelopen week was het ineens schitterend weer dus overdag deed ik niet veel anders dan boeken lezen op het strand of in het park en gezellig lunchen op terrasjes met m'n Braziliaanse maatje Luciana. Op vrijdagavond wordt in de wijk Lapa de autoweg afgesloten en danst iedereen op straat op het ritme van samba bands of op de muziek die luid uit de clubs en cafés knalt.. De hele wijk is één grote dansvloer.. Heerlijk, ik heb gedanst tot de zon opkwam!

Zaterdag kwam ik bijna op de meest ironische manier om het leven. Ik dartel al zes maanden rond tussen de palmbomen en nu werd ik op een haar na geplet door een palmboom!
Na een heerlijk stukje joggen aan het strand in de barstende regen en onweer, genietend van de mooie roze bliksemflitsen, liep ik doorweekt terug naar het hostel. Met m'n iPod in m'n hand, op zoek naar het juiste deuntje, hoor ik vlak voor me ineens luid gekraak. Ik kijk op en zie een vijftien meter hoge palmboom compleet, bijna in slowmotion, voor me neerknallen! Ik moest ervoor achteruit springen anders had ik eronder gelegen. Met een enorme klap valt ie dwars over een driebaansweg waar gelukkig op het nippertje een auto aan ontsnapte en een hoop andere auto's kwamen met piepende banden tot stilstand.. Een minuut lang sta ik als verstijfd naar de boom te staren en naar de wortels die nu hoog boven de grond uitsteken..
Ik wordt uit m'n waas getrokken door een zwerver die het vanaf de overkant van de straat zag gebeuren en tegen me begon te raaskallen dat God me gered heeft en vast iets groots voor me in petto heeft. Ben benieuwd :D
Het was een mooi Kodak moment geweest als ik m'n camera bij me had gehad! Toen ik de dag erna terugkwam met m'n camera, lag er helaas alleen nog een stronk..

Diezelfde avond ging ik naar een grote markt, Feira do Nordeste, waar het blijkbaar van vrijdagmiddag tot zondagavond feest is. Een doolhof van kraampjes, eettentjes en cocktailbarretjes. Veel muziek en overal wordt gedanst. Ja, ze houden hier erg van dansen! Sommige mannen gaan hier naartoe op vrijdag, en worden zondagavond tegen sluitingstijd naar buiten gerold.. Ik heb dubbel gelegen om twee oude mannetjes die maar één akkoord op hun gitaar konden spelen en met een ongeïnteresseerde blik een beetje meezongen/sauwelde. Het grappigste was dat ze daadwerkelijk heel veel fooi kregen en cd's verkochten!

Later die nacht nam een Engelse jongen me mee naar een echte favela, een typische Braziliaanse krottenwijk tegen een heuvel op gebouwd. We gingen naar Rocinha, de grootste favela in Brazilië. Vergeleken met meeste andere favela's is Rocinha behoorlijk goed ontwikkeld maar wordt nog steeds gerund door drugsbaronnen en het lijkt er allemaal erg chaotisch aan toe te gaan. Onderaan de wijk sprongen we achterop een brommer die ons naar het bovenste puntje van de berg bracht, waar een 'Baile Funk' feestje vol aan de gang was. Het was allemaal heel bijzonder om te zien, maar nadat ik jonge jongens met mitrailleurs zag lopen en vooral nadat ik een oude oma cocaïne zag gebruiken, had ik wel genoeg gezien. Dat plaatje krijg ik nooit van m'n leven meer van m'n netvlies gebrandt, te bizar!

Zondag is mijn favoriete dag. Dan wordt een belangrijke driebaansweg langs de kust aan beide kanten afgesloten voor verkeer en haalt iedereen zijn fiets, skateboard, rolschaatsen of Truusje Trap uit de kast en is de hele weg druk bezet met actieve mensen. Het is sowieso altijd al een actieve bedoeling hier langs het strand; Voetballers, volleyballers, joggers, koorddansers, skaters, noem maar op. Er zijn zelfs fitnessapparaten voor gemeenschappelijk gebruik op het strand, waar veel te gespierde jongens vol tattoos de hele dag gewichten liften en naar meisjes kijken.
Maar op zondag is het pas echt gezellig druk! Families komen picknicken in de hete zon, driewielers rijden over je tenen, en de zoete geur van cakes en fruitsapjes komen je neus binnen.. Afgelopen zondag huurde ik een fiets en ging samen met een vriend naar de 'hippiemarkt' in Ipanema waar ik nog wat rommel kocht voor thuis.. ahhh thuis..

Ik heb zin om naar huis te komen. Ik heb een onvergetelijke tijd gehad hier en de zonnestralen hebben me goed gedaan :D Wat ik hier allemaal gezien en meegemaakt heb, ging ver boven mijn verwachtingen!
Toch tovert de gedachte aan thuis nu een brede lach op m'n gezicht. Woensdagmiddag arriveer ik op Nederlandse bodem en ik hoop iedereen snel weer te zien want ik heb jullie vreselijk gemist!

Liefs!